مبادا روزمره گي و غم نان ببلعد ما را . به فاشيست مجال بازيابي ندهيم .

اينک سالي ديگر شروع شده است و سر بالايي نفس گير روزمره گي ، ما را ميخواند تا ببلعدمان و در دامن عادت و يکنواختي بيفتيم . بايد هشيار و دورانديش باشيم که اين حاکمان جائر ، اندکي که مجال يابند ، خود را بازيابي خواهند نمود و آنزمان ، هزينه براندازي آنان بسيار بالا خواهد رفت .
آن داغي روزها و ماههاي پس از تقلب بزرگ ، يک پختگي براي ما به ارمغان آورده و ديگر غممان نيست که سرد شود . ما که ديگر خام نخواهيم شد .
بايد از همين امروز شروع کنيم ادامه مسيري را که تا ديروز آمده ايم . وقفه اي نبايد بيفتد . خون بچه هايي که بر خيابان ريخته هنوز خشک نشده است . جاي دستبند بر اسيران به مرخصي آمده ما هنوز بر دستانشان کبود است و بسياري از بهترين فرزندان وطن که مقاومت کرده اند ، هنوز دربند رژيمند .
از همه مهمتر ، مام ميهن است که پاي در بند دارد و نفس به سختي ميکشد در خفقان نظام ولايت فقيه .
هيچ کدام را به قدر لحظه اي از ياد نبريم و به اين حراميان ، مجال بازيابي را اهدا نکنيم .
همين الان بايد شروع کرد . با همکارت در ميز کناري قرار بحث بگذار . در مسير مترو و اتوبوس ، فرياد حق خواهي سر بده . با نمادهاي سبزت ، زنده بودن جنبش را به من نويد بده و بياموز و بياموزان راههاي مبارزه را با استبداد را .
ما هنوز زنده ايم و تا ما زنده باشيم ، خيزش آزاديخواهانه ايران زنده خواهد بود . تنها ترس ، از مرگ جنبش نيست که آن را محال ميدانم . تنها ترس از روزمره گي است و عادت . عادت به بوي گند . بوي گند فاشيسم . مباد چنين  . و  چون پنجره ها را بگشاييم ، نسيم آزادي ، بوي بهار را برايمان به ارمغان خواهد آورد . بهار واقعي را . بهار آزادي را .