به راستی گرده اندیشه را کدام گروه میتواند مانند دانشجویان به جای جای خاک وطن بگستراند ؟ دانشجویانی که در شهرهای دور و نزدیک گرد هم میایند با پیشینه و آینده ای متفاوت . بذر اندیشه از جایی به جای دیگر منتقل میشود و در هر انتقالی ، پردازشی میشود به اقتضای همان مکان . اندیشه ، رنگ خاک و طعم آب همان منطقه را میگیرد و به راحتی بومی میشود .
مغز و شیره یک جنبش ، به همت دانشجویان ، به شهدی شیرین تبدیل میشود که همچون عسل ناب ، کام هر ذائقه ای را در میابد و نتیجه و حاصل و مقصود جنبش است .
و اما رادیکالترین و کاراترین بخش جنبش را هم میتوان در بین همین قشر جامعه یافت . نیشی دارد این جمعیت که اگر روزی بنا شود تا به کار آید ، هیچ مزدور و هیچ آمری و امیری را تاب تحمل آن نیست .
دانشجویان مانند زنبورند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر