به هموطنان در غربت ، پرستوهاي مهاجر - بهار ايران نزديک است ، شال و کلاه کنيد

دلتان را بسيار نزديک ميدانم به دلمان . دردمان مشترک است و شما همراهان راه دور . ميگويند براي غريب جماعت ، سه زمان بيشترين درد غربت را زنده ميکند . اول پايان هر روز است و هنگام غروب . دوم پايان هر هفته است و عصر جمعه و سوم پايان هرسال است و شب عيد .
اما امسال ، بوي بهار ايران ، از ديوارهاي خشتي اين بوم بيرون رفته است و به همه جاي جهان رسيده است . بوي بهار ميايد . بهار ايران . بهار آزادي ايران . و فردا که بلند آفتاب برآيد و بر فلات ايران پرتو افکند ، به همراهي و همپايي همه فرزندان اين خاک نياز است براي بازساختنش . بايد دوباره ساخت وطن را ولو به خشت جان خويش . بايد ستوني به سقف اين بلند مرتبه ميهن زد اگرچه با استخوان خويش .
ايران متعلق به همه ايرانيان است . آماده بازگشت باشيد به سرزمين پدري که شما پرستوهاي مهاجر پيک بهاريد . همتتان جاويد .