تو را اي کهن بوم و بر دوست دارم .
فرهنگ غني و جشنها و مناسبتهاي زيباي ايران زمين من را و تو را ميخواند . آخرين سه شنبه سال ، چهارشنبه سوري زيباي ايران که به جشنواره نور در برابر پليدي خوانده شد ، نوري است در دل سياه شبي که خفاشانش تاب ديدن آنرا نخواهند داشت .
آتشي در هر کوي و برزن برخواهيم افروخت تا بسوزاند نحسي و پليدي اين شبکوران ضحاک صفت را .
در اين چهارشنبه سوري ، زردي و سرخي را به آتش دهيم و از ترکيب آنها ، سبزي برگزينيم که رنگ اول پرچممان است . رنگي که نماد خيزش آزاديخواهي اين دوران شده است . سفيدي پرچممان نشان از صلح خواهي و آرامش طلبي و استراتژي مبارزات بدون خشونتي است که برگزيده ايم . از سرخي آن نميگويم که مباد آنروز که بيرق سرخ برگيريم که هيچ ضحاک و هيچ ديو و ددي را ياراي تحمل خروش يک ملت نيست .
سبز باشيم و سبز بيانديشيم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر