از حق هم ميهنانمان دفاع کنيم - 2 اسفند برابر با 21 فوريه ، روز زبان مادري

بايد احترام بگذاريم به فرهنگ هر تکه زيبا از اين چهل تکه سفره زيباي مام ميهن . هر گوشه از سرزمين پدري ، ملتي دارد سرافراز که همه دل در گرو خاک وطن دارند . هر کدام با زباني و گويشي و لهجه اي لالايي کودکان خود را ميخوانند و دلشان را به هم پيوند ميزنند اما همه آنها نام بزرگ ايران را به يک زبان بر تارک فرهنگشان ثبت کرده اند .
بايد از حق تحصيل به زبان مادري در کنار حفظ تماميت ارضي و احترام به زبان رسمي پارسي دفاع کرده و خواست خود را به گوش همه مستبدان و تماميت خواهان چه در عرصه سياسي و چه در عرصه فرهنگي برسانيم .
یک زبان جدید، یک زندگی جدید است. روز ۲۱ فوریه‌ به نام “روز زبان مادری“ نام‌گذاری شده است. روزی که از سال ۲۰۰۰ تا کنون به همت یونسکو گرامی داشته می‌شود تا از نیمی از زبان‌های دنیا که در حال انقراض هستند حمایت شود.
زبان، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می‌گویند، نماینده‌ی هویت آنهاست و دنیای آنها را تشریح می‌کند. زبان پدیده‌ای است که هم‌چون موجودی جاندار با مردمان خود زندگی می‌کند، آنها را در بازگو کردن دنیای‌شان یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد و تغییر و تحول پیدا می‌کند و حتی گاهی می‌میرد. مرگ هر زبان به معنای مرگ گوشه‌ای از فرهنگ بشری است.
پیوند زبان با توسعه‌ی عدالت اجتماعی
به عقیده‌ی برخی کارشناسان، زبان، حکومت و دموکراسی در پیوندی تنگاتنگ با هم قرار دارند. به این معنی که اگر در یک کشور خاص، گروهی از مردم به زبانی صحبت می‌کنند که آن‌را سال‌ها پیش، استعمارگران برایشان به میراث گذاشته‌اند، این گروه، از جامعه‌ی خود جدا افتاده‌‌اند.
مثالی ساده موضوع را روشن می‌کند. در کشور هندوستان با وجود این‌که زبان هندی –به همراه انگلیسی – زبان رسمی است اما تنها ۴۰ درصد از مردم به آن صحبت می‌کنند. در این کشور ۶۰۰ قوم مختلف در کوهستان‌ها، به زبان‌هایی صحبت می‌کنند که اصلاً در مدارس آموزش داده نمی‌شوند. در هندوستان از حدود ۴۰۰ زبان مختلف، تنها ۶۰ زبان در مدارس تدریس می‌شوند.
البته اقدامات مثبتی نیز در زمینه‌ی ارتباط فرهنگ، زبان و هویت صورت گرفته است. امروزه متن‌ها از زبان‌هایی نوشته می‌شوند که پیشتر تنها صحبت می‌شدند. این دقیقاً همان هدفی است که کارشناسان در قالب ”سال جهانی زبان‌ها“ بر آن تأکید می‌کنند.